Je kind krijgt het lezen maar niet te pakken en het verbaast je; je hebt zelf altijd met veel plezier gelezen en gestudeerd. Dus je dacht in eerste instantie; we gaan elke dag lekker wat lezen samen. Leuk voor hem, leuk voor mij. Quality time met mijn kind en het werkt niet…Een beetje extra lezen met hem leek je helemaal niet erg maar inmiddels moet je elke dag met hem oefenen en is het absoluut geen quality time meer maar een bron van ruzie en frustratie. Je hebt het gevoel dat jij de taak van school aan het overnemen bent en je maakt je zorgen om de ontwikkeling van je kind.

​

HERKEN JE DIT?

 

·       Ook deze dag, na een lange dag werken, ga je zoals je tijdens de 10-mintengesprekken met de juf hebt afgesproken, er met je kind voor zitten. Direct verandert de sfeer, er ontstaat frustratie. Bij jouw kind en later ook bij jou. Jullie zijn het niet eens over hoeveel bladzijden er moeten worden gelezen.  Jouw kind wordt boos omdat je hem verbetert. Hij gaat stampvoetend naar boven. En weer is er een dag voorbij dat het niet gelukt is….

·       De situatie is niet meer houdbaar. Je zit met je handen in het haar. Natuurlijk wil je je kind helpen maar op deze momenten voel je je meer een juf of politieagent dan een moeder. Je raakt de verbinding met je kind kwijt.

·       Je wordt moedeloos. Ook jij bent moe na een dag werken en het kost veel energie om je kind gemotiveerd te krijgen en/of te houden. 

·       Wat is het moeilijk om te zien dat jouw kind ongelukkig is. Ondanks dat je lekker dicht bij school woont en de vriendjes van jouw kind dicht in de buurt wonen, wil jouw kind niet meer naar school. Hij  heeft geen zelfvertrouwen meer, geeft aan dat het allemaal maar stom is.

·       Je maakt je zorgen over het lees- en spellingontwikkeling van je kind. Taal is toch de basis voor een goede toekomst? Als je kind niet goed kan lezen en spellen, dan kan hij straks ook geen passende opleiding volgen.