Het zal iets zijn wat ieder ouder herkent; wanneer laat je je kind los en wanneer help of ondersteun je hem nog?
Over het algemeen kan ik mijn zoon al redelijk loslaten. Als ik zie hoe hij de afgelopen jaren is gegroeid, heb ik er echt steeds meer vertrouwen in dat hij verstandige keuzes maakt. Ik vind het belangrijk dat hij ook kan leren van eigen keuzes en fouten maken.
Afgelopen vrijdag was weer zo’n moment, waar doe ik goed aan? In deze winterse periode heb ik wel eens moeite met het feit dat mijn zoon voor dag en dauw op de fiets naar zijn school buiten de plaats moet. Tijd-technisch was het voor mij ook eigenlijk onmogelijk om hem te brengen. Daarnaast vind ik ook dat hij ervaring moet opdoen. Als hij nooit fietst met deze winterse taferelen dan leert hij het ook niet.
Dus dapper stapte hij op de fiets naar school. En dapper stapte ik in de auto om naar mijn werk te gaan. En waar ik bang voor was, gebeurde. Net op de snelweg, kreeg ik een telefoontje. Hij was gevallen. Het meest belangrijke in dit verhaal is dat hij zich gelukkig geen pijn had gedaan. Helaas was alleen zijn fiets in dusdanige staat dat hij er niet meer op verder kon.
Fijn dat hij me op zo’n moment belt en vraagt wat hij moet doen. Op zo’n moment denk ik snel na om een stappenplan te bedenken. Conclusie was dat er niets anders zou opzitten dan dat hij verder moest lopen. Dus ik zei: parkeer je fiets, loop naar school en ik bel school om te zeggen dat je te laat zal zijn. Hij zou dit gaan doen en ik reed door naar mijn werk.
Geluk bij een ongeluk voor mijn zoon was een vriendje ook gevallen en die kwam hij onderweg tegen. De moeder van het vriendje kon wel komen en bracht de jongens naar school. Daarnaast werd zelfs door de vader de fietsen opgehaald en bij ons thuis gezet.
Al met al is het allemaal goed gekomen. Natuurlijk heel vervelend dat beide jongens zijn gevallen en de fietsen zijn beschadigd. Uiteindelijk is het weer een ervaring erbij en hebben de jongens goed gehandeld. Zij hebben hulp gevraagd en zelf de verantwoordelijkheid genomen.
Voor mij als moeder begon de dag met wat ‘schuldgevoel’. Maar met onverwachte hulp is het allemaal goed geregeld. Hoe fijn is het om te worden geholpen en dat de ander daar zelf ook een goed gevoel over heeft.
Elke keer opnieuw is het als ouder afwegen. Dit zal je ongetwijfeld herkennen. Ook als moeder gaat dit soms gepaard met schuldgevoelens.
Ook bij jouw kind met lees en/of spellingproblemen zul je mogelijk afwegen of je dit moet loslaten en dit bij school laat, je vol overgave je kind blijft helpen, ook al zorgt het voor veel frustratie, of dat je de hulp inroept van iemand anders.
Ouders die mijn hulp hebben gevraagd, geven aan dat er een last van de schouders afviel. Doordat ik met hun kind aan de slag ga, ik daarbij de ouders ondersteun en adviseer geeft dit een ouder rust. Als ouder hoef je geen schuldgevoel te hebben dat je ‘niets’ doet of dat het niet lukt om zodanig te helpen dat het lezen of spellen makkelijker en leuker wordt.
Dus durf en doe! Laat het los door hulp te vragen en te aanvaarden. Ook stemt het mij goed om jou te kunnen helpen, je kind te ondersteunen waardoor hij/zij weer meer zelfvertrouwen krijgt.
Overweeg je om meer hulp in te schakelen voor de lees- en spellingproblemen van je kind? Neem gerust contact met mij op en samen bespreken wij tijdens een gratis kennismakingsgesprek wat ik voor jou en je kind kan betekenen!

foto gemaakt door Jeroen Taalman
Comments